فکر میکنم تقریبا همه دانشجوهای هم دوره خودم با من هم نظر باشند که هرچه درس به نظر کم اهمیت تر و غیر مرتبط تر با رشته تحصیلی باشد، اساتیدش آن را جدی تر میگیرند و چند برابر دروس تخصصی، کار و تحقیق و بحث و جدل برایتان میسازند.
این ترم آخری یک از درس های معارف به تنهایی به اندازه سه تا از دروس تخصصی امان از ما کار خواست. از اینها که بگذریم همان استاد از ما خواست تا چند خطی درباره تجربه آموزش مجازی بنویسیم. من هم گفتم "حالا چهار پنج خطی مینویسم دیگه کاری نداره که!"
تا به حال ازخودتان پپرسیده اید که نظرتان راجع به اعدام چیست؟ اگر اینکار را نکرده اید حتما انجامش بدهید. آخر خیلی سوال ها هست که باید از خودتان بپرسید و تکلیف خودتان را در موقعیت های مختلف مشخص کنید؛ و چه بهتر که اینکار را قبل از اینکه چیزی رخ بدهد انجامش داده باشید و برنامه تان را برایش بدانید. آنوقت دیگر در گیر و دار هیجان های آن لحظه گیر نمیکنید و میتوانید مطمئن باشید که روزی، جایی در آرامش نشسته بودید و به این قضیه منطقی فکر کرده اید پس بهتر است همان تصمیمی را بگیرید که به دور از اضطراب و هیجان گرفته بودید. آخر از پشت قطره های اشک نمیشود خوب دید.
سیزدهم آبان 1340
آن شب اتفاقی افتاد تا اتفاقی نیوفتد.
- ممکن است این داستان واقعی باشد.
همانطور که جوک ها بی معنی میشن وقتی نفهمیممشون، زندگی هم بی معنی میشه وقتی نفهمیمش.
از پنجره به بیرون که نگاه میکنم دیوار سیمانى پشت ساختمان روبرویى رامیبینم.
روى دیوار سیمانى پشت ساختمان روبرویى، شب را میبینم.
رنگ شب، آبى پررنگ سردی است و من آنقدر به کنج این تاریکى نگاه کرده ام که چشمانم به سکوت عادت دارد.
نمیدانم تا به حال جایى بوده اى که ندانى چشمانت باز است یا بسته اما در این نقطه از سیاهى، تصاویر پشت پرده ذهنت را میبینى.
مطمئن نیستم پشت پلک هایم را میدیدم یا دیوار سیمانى پشت ساختمان روبرویى
