خواستم از سازنده های اسلحه به عنوان سازندگان ابزار قتل انسان ها نقد کنم!
بعد نشستم توی ذهنم بررسی کردم که چی میشه گفت؟!
در واقع چیزی نمیشه گفت و اینها فقط مخترعین زمانند و مخترع هم بنا بر نیاز، چیزی میسازه!
اصلا چه نیازی به اسلحه هست؟
اولین اسلحه ای که انسان، خارج از ابعاد حیوانی خودش یعنی دندون و ناخن به دست گرفت چوب و سنگ بود. که علتش هم مشخصا برای شکار و دفاع از خودش در برابر حیوانات دیگه بود. به مرور زمان این اسلحه ها تکامل پیدا کردن تا به اسلحه های پیشرفته امروزی رسیدن.
خب تا اینجا برای دفاع از خود و شکار پذیرفتنی بود.هرچند در مورد شکار و کشتار حیوانات و استفاده از گوشت باید مفصل بعدا صحبت کنیم!
در مورد دفاع از خود در برابر حیوانات درنده اگر رسم جوانمردی در مبارزه رو در نظر نگیریم، مشکلی نیست.
صحبت اصلی من درباره استفاده انسان از اسلحه در برابر انسان های دیگه است.
اصلا چه روزی چه اتفاقی افتاد که انسان برای کشتن انسان دیگه ای ار اسلحه استفاده کرد و آیا واقعا موضوع بحث باید درباره ابزار باشه؟
دوست دارم از داستانی که درباره قدیمی ترین انسان ها داریم وام بگیرم.
هابیل و قابیل. فارغ از وجود داشتن یا نداشتن و قبول داشتن یا نداشتن، موضوع و رخداد، اتفاقیه که همیشه درحال رخ دادنه. قابیل برای کشتن برادر خودش از اسلحه استفاده کرد.
اسلحه اش واقعا سنگ نبود. اصلا هیچ جای این داستان نمیشه از سنگ متنفر بود. حتی نمیشه از کسی که اون سنگ رو اونجا گذاشته بود متنفر بود. بلکه موضوع اصلی، کسیه که از اسلحه استفاده میکنه و علتی که از اسلحه استفاده میکنه.
اسلحه واقعی در درون انسان هاست.
انسان اسلحه های مختلفی در وجودش داره. حسادت و قدرت طلبی قوی ترین اسلحه های وجودی انسانه.
همیشه توی فیلم ها بعد از یک اتفاق دراماتیک موقع جنگ و درگیری، وقتی فرمانده به سرباز ها فرمان شلیک میده بعد از چند ثانیه مکث یکی از سرباز ها اسلحه خودش رو روی زمین میندازه و به دنبالش بقیه سرباز ها اسلحه هاشون رو روی زمین میندازن.
هیچکس اسلحه دیگری رو نمیگیره و هرکسی مسئول تصمیم خودشه.
البته که همیشه اولین نفری اسلحه اش رو زمین میندازه کار بزرگ و شجاعانه ای میکنه و براش مهم نیست که بعد از اون کسی اینکار رو میکنه یا نه. اما همیشه اینکار تاثیر خودش رو میذاره.
البته یکسری افراد رادیکال دیگه هم هستن که از زمین انداختن اسلحه فراتر میرن و اسلحه اشون رو سمت فرمانده میگیرن! ما فعلا با این دسته کاری نداریم و فعلا تا شناختن و پیدا کردن فرمانده، به زمین انداختن اسلحه راضی میشیم.
خواستم اعلام کنم که تصمیم دارم از امروز اسلحه خودم رو زمین بگذارم.
