برای شروع کردن این متن مجبور شدم تاریخ یکی از نوشته های قبلی ام را بررسی کنم تا بتوانم بنویسم: حدود سه ماه پیش "لبه قرن" را نوشتم.
دقیق تر، متوجه شدم روزی که نوشتمش 09/09/99 بود. روزی که به قول معروف رندترین روز قرن محسوب میشد. البته شاید بهتر باشه به جای رند بگیم گرد ترین! نمیدانم الان که بهش فکر میکنم کلمه جایگزین جالبی برایش به فکرم نمیرسد!
در بسامان ترین روز قرن، درباره قرنی که گذشت نوشتم و اتفاق جالبی بود.
بگذریم.
قرار است این متن، یک اصلاحیه برای متن "لبه ی قرن" باشد.
اینکه امروز لبه قرن ایستاده ایم درش شکی نیست و به نسبت سی و شش هزار و صد و پنجاه و خرده ای روزی که از شروع قرن گذشته است، این کمتر از چهارصد روز دیگر چیزی نیست و تنها یک قدم مانده است.
هرچند در همین یک قدم هم خیلی ها از میانمان میروند و البته خیلی ها هم به جمعیتمان اضافه میشوند.
اصلا بگذارید بگویم جریان از چه قرار است.
و جریان از این قرار است که چند ماه پیش خیلی خوشحال که آی کسی حواسش نیست قرن دارد تمام میشود و فلان، نشستم و نوشتم که تا چند ماه دیگه وارد قرن بعد میشیم و چند تایی هم از اتفاقاتی که در قرن اخیر افتاد گفتم و از این حرف ها.
اما غافل از آنجا که عجله کردیم. آخر برادر من یکسال و چند ماه مانده است به قرن جدید!
این روزهای آخر سالی هم از دهان خیلی ها میشنویم که آخرین چهارشنبه سوری قرن یا در آستانه ورود به قرن جدید و...
اما خب یک محاسبه ساده ریاضی است که اصلا انجامش ندادیم!
ما امروز در اسفند ماه سال هزار و سیصد و نود و نه، در قرن چهاردهم شمسی هستیم و این قرن از یک فروردین سال هزار و سیصد و یک شروع شده است! اشتباهی که همه کردیم این بود که برای محاسبهف از سال صفر شروع کردیم و البته که سال صفر نداریم! صد سال اول میشه قرن یک صد سال دوم میشه قرن دو و الی آخر.
یک مثال ساده برای این موضوع این است که وقتی چند نفری در صف ایستاده باشند و گفته شود که ده نفر اول بیایند جلو، دقیقا ده نفر اول میروند کنار و ده نفر دوم، از نفر یازده شروع میشوند و تا آخر...
بد هم نشد و ماهایی که اشتباه کردیم، حالا به جای سه چهار روز، سیصد و شصت و هفت هشت روز وقت داریم تا تغییراتی در خودمون و جامعه امون ایجاد کنیم تا قرن جدید را بهتر شروع کنیم.
خوبی دیگرش هم این است که هنوز امید داریم که قرن جدید را ماسک نزنیم! البته به شرط آنکه از کرونا که جان به در بردیم، چند تا دونه درخت بکاریم که از آلودگی هوا مجبور به ماسک زدن نباشیم.
