روزهای کرونایی و قرنطینه، یکی از درگیریهای مهم همه ما بی حوصلگی و بیکاری است.
همه این بیکاری ها دقیقا موازی با این اتفاق میوفته که خیلی کارهای عقب افتاده داریم اما حوصله انجام دادنشون را نداریم و یا زمان مناسبی برای انجام اون کارهای عقب افتاده نیست. و اینجاست که هر لحظه و ثانیه در حالی که واقعا هیچکاری نمیکنیم، فقط و فقط داریم به کار هایی که بعدا قراره انجام بدیم یا کارهایی که انجام ندادیم فکر میکنیم.
حالا یکی از مهمترین مسائلی که باید در نظر داشته باشیم، کنار سلامتی جسمانی که به خاطرش مجبور به این بیکاری و بیحوصلگی شدیم، سلامت روان ماست. قطعا این شرایط پیشرو غیر از عوارض و آمارهایی که هرروز از اخبار میشنویم، آسیب های بیشتری به جامعه و سلامت ما وارد میکنند.
از زبان و نظر من روانپژوه بپرسید میگم بیاید یه کاری بکنیم برای سلامتمون و از اون طرف بوم نیوفتیم.
هدف از نوشتن این مطلب، یادآوری شرایط بیماری و گوشزد کردن مراقبت از سلامت روان و از اینجور مباحث پزشکی و سلامت محور نبود!
هدفم دعوت کردن شما به بازی بود. دوست دارم باهم گاهی شطرنج بازی کنیم.
